Traszka górska Ichthyosaura alpestris

Wróć do spisu treści

Alpine Newt
Bergmolch

Samica osiąga długość 6,5-11,5 cm, samiec 5,5-10,5 cm. Tułów cylindrycznie wydłużony, lekko spłaszczony grzbieto-brzusznie. Na powierzchni stóp widoczne modzele. Grzbiet i boki ciała zwykle czarne, rzadziej ciemnopopielate lub ciemnooliwkowe, poza okresem godowym pokryte drobnymi brodawkami. Spód ciała jaskrawo pomarańczowy, bez plam. W okresie godów u samca pojawia się fałd grzbietowy, żółty z czarnymi plamami oraz srebrzyste lub kremowe wstęgi boczne, pokryte mozaiką licznych czarnych plamek z niebieskimi obwódkami. Szata godowa samicy ogranicza się do błękitnego koloru plam na grzbiecie.

5a

Różnica w budowie warg kloaki
samca (a) i samicy (b) traszki

5b

Samica traszki górskiej, fot. GO

5c

Samiec traszki górskiej w szacie godowej, fot. LK

5d

Brzuch samca traszki górskiej z widocznymi wargami kloaki, fot. LK

Spotykana w Sudetach i Karpatach oraz na licznych stanowiskach w Tatrach. Zamieszkuje okolice śródleśnych zbiorników wodnych, rozlewisk strumieni oraz w śródpolnych stawów.

Ze snu zimowego budzi się pod koniec marca, gody rozpoczyna w kwietniu, w różnych zbiornikach wody stojącej. Jaja składa głównie w kwietniu i maju, w wyższych rejonach nawet w czerwcu i lipcu. Samica składa około 100-150 jaj, które przykleja do roślin wodnych lub innych zanurzonych przedmiotów. Jajo jest bardziej okrągłe, niż u pozostałych traszek, brązowe, z góry nieco ciemniejsze. Larwy po opuszczeniu osłon jajowych mierzą 7-8 mm, natomiast w stanie maksymalnego rozwoju 28-40 mm. Metamorfoza rozpoczyna się w sierpniu i trwa do końca września. W ubogich w pokarm zbiornikach wodnych może się zdarzyć, że larwy traszki górskiej nie zdołają się przeobrazić przed nadejściem zimy. W takich przypadkach metamorfozę przechodzą dopiero następnego roku, po przezimowaniu. Na sen zimowy udaje się z nastaniem chłodów. Zimuje na lądzie, w ściółce lub innych kryjówkach, np. w spróchniałych pniach lub w szczelinach między kamieniami.

Pokarm: skorupiaki (wioślarki, dafnie), larwy owadów wodnych (ochotki, komary, chruściki, jętki, widelnice), dżdżownice, ślimaki bezskorupowe, pająki i owady lądowe oraz larwy innych płazów, w tym również własnego gatunku.

Wrogowie: jej jad odstrasza większość potencjalnych drapieżników, wyjątek stanowią zaskroniec, żmija i większe płazy.